Maneras de vivir

Porque?, porque a xente se autotortura cos malos recordos? Porque se martirizan os miolos dandolle voltas e voltas as cousas que non sairon ben? Frustrados intentos dunha relación, un negocio ou unha falcatruada sen éxito.

En vez de aprenderes dos erros, facémonos dano con eles. Onde está o sentido disto? Como fas pra esquecer algo? Pensando nel, refrescando os recordos, e con elo pondo mais dificil que caian no olvido. En vez de limitarte a seguir coa tua vida, os teus amigos e os teus hobbies adicamonos a cavilares sobre o asunto en question: e se fixera isto en vez de aquilo, e se houbese ido mais amodo, porque o faría?.... Unha bucle sen fin, minto, cun fin, o de torturarnos indefinidamente ata que alguen ten a sensatez de darche un sopapo e facerte voltar en ti. Fago especial mencion en que me ofreco desinteresadamente a ser o do sopapo ^_^

A miña teoria de uso cotiá é ben sinxela: Vive o momento, e lembrate so do pasado pra non repetir erros, inda que coa miña escasa memoria a veces non funcione...

Ale, he dicho

Maneras de vivir aqui

Xubilación...

Boas.... ou non...

Filtreando coas noticias nos distintos periódicos online dos que dispomos, atópome por enésima vez que se recomenda ampliar a idade de xubilación aos 70 anos. Como se xa choiasemos pouco... pero non é ahi onde quero entrar.

Levan arredor de dous ou tres anos deixándonos cair a patadiña do aumento de anos de cotización, de curro vamos... pero nunca dan o paso adiante. Asemella que andan soltándoo por ahi, observando a reacción do público, vendo se o rexeite é palpable, ou simplemente o partido do goberno non quere ser recordado coma os cafres que alonxaron a idade de xubilación, que o faga a oposicin cando lles toque, an de dicires...

Hai uns anos que o estado implantou un producto de aforro con vistas a xubilación, en común pra todalas aseguradoras, si, aseguradoras, porque o carallo dos bancos se che falan de xubilación dache a risa. Imaxinome a conversa entre o banqueiro e o cliente :


Banqueiro: Oes, e porque de paso que te deixas os riñons pagandome con creces os cartos que che prestei pra comprar catro ladrillos mal postos non vas aforrando algo pra xubilación?


Cliente: Home, pois tes razón, eu vouche dando os cartos pra que mos gardes, e ti vaimos perdendo polo camiño....


De coña... uns beneficios dun -8% nos plans de pensions de renta mixta ( 70% renta fixa, 30% variable). Pois ben, o susodito producto de aforro chamase PIAS, é un modelo común pra todalas aseguradoras, no que ti vas facendo unhas aportacións de forma mensual, cun beneficio mínimo anual garantizado por escrito e coa ventaxa de que chegado o glorioso momento de xubilarte, se o cobras en forma de pensión vitalicia eses cartos estan libres de impostos (usease, non che birlan nada os de facenda)

O detalle, e que na cumplimentación do susodito plan, xa che indican, que chegados os 65 queres seguir traballando e postergalo momento do cobro, podes renovar a póliza ano a ano ata os 70. E digo eu, se xa de aquela tiñan claro que ian aumentala idade de xubilación, porque non o fan dunha vez? Se como din os colegas da FUNCAS (fozas, fuchicas, metelo fuciño, en galego) que a seguridade social solventaria os seus problemas con esta medida... que o arranxen XA.

Vale, que che quitan as ganas de seguir choiando, pero, se con iso deixan de tocalo carallo tódolos dias dicindo que a nosa queridísima Seguridade Social se vai ir pro carallo... benvido sexa....

HE DICHO

Teoria da "loira"

Tempo atrás, durante unha escapada de negocios a Santiago, a cal milagrosamente coincidiu na miña epoca de estudiante, e para mais inri nun xoves a noite :) tiven o dubidoso pracer de coñecer a unha peculiar rapariga que daquela compartia os praceres carnais co meu compañeiro de festa, ejem, digo colega de negocios...
O nome da rapariga en si non o quero recordar, pero deixoume un plantexamento nos miolos que mais tarde evolucionaria; este era mais ou menos o seguinte:
Ser loira natural é sinónimo de ser superior aos que non o son. Baseaba a sua filosofia vital, no detalle de que ao ser loira natural, cando lle falaban dalgo que non era do seu agrado, excusabase coa frase "A min que me contas, son loira natural", como dando a entenderes que na vida ía comprender de que diantres lle falabas. Outra, era cando algunhas das aves rapaces nocturnas, especie que cada dia prolifera mais nas discotecas, percatábase da sua presencia é acudía "ipso facto" a lucir as suas dotes de seducción, o especimen en si, cortaballes o ritual de apareamento cunha frase destas que non se che esquecen na vida; "Eeehhh!!! (cun berrido que daría a moi mal pensares..), que dis?, fálame amodiño que son loira natural"

IMPRESIONANTE....

Replegada ao buraco mais escuro do subconsciente esta "noite" da miña vida, reapareceu hai unhas semanas ao coñecer un especimen cunha teoria semellante á da susodita santiaguesa...

Entón, comecei unha serie de investigacións das cales non vos remito os apuntes polo confusos e carentes de lóxica que estes son, pero nas que se analizan os seguintes puntos:

1º Ser loira ten ventaxas? Describilas escuetamente
2º E certo que teñen un universo propio no que coexisten de forma intermitente entre o seu propio e o noso?
3º Que foi daquel mito de que as loiras son intelixentemente inferiores?
4º Se te tiñes, adquires eses superpoderes?

Cando finalice a investigación notificareivos os resultados, intentando traducilos a algo lexible.


PD: Antes de buscar problemas con certo sector da sociedade de pelo "extraordinariamente brillante é sedoso", notifico de antemán que o estudio non se esta a realizar, senón que era unha excusa pra rememorar a anecdota da susodita santiaguesa e adicarlle unhas liñas a un dos ultimos fichaxes da oficina. Unha aperta ruliña....

Un lambetazo langráns