Cavilando...

O outro dia (ese outro dia que non foi hoxe), atopabame eu parlamentado co meu xefe (un deles, q resulta que o que me sobran sonche xefes...) sobre se abrir o local (no que fago extras), a noite de nadal, el preguntoume, se dita noite a xente saía (xa que nisto de andar de festa aválame unha longa traxectoria) ou pola contra quedaba na casa, xa que se mostraba indeciso a hora de abrilo local a noite do 24. A miña resposta foi taxante, abreo, a xente hoxe en día non queda na casa nin pra esas cousas...

Entón, horas despois, púxenme a cavilar no porque disto, e no como a xente rexeita cada vez mais estas tradicións navideñas de quedares na casa a cear coa familia, emborracharse con eles, sacar os trapos sucios, discutir sobre temas mais que enterrados, chorar polos que xa non están... depriminme, e sen querer obtiven a resposta que non estaba buscando :)

Porque á xente decide sair de festa, un dia que teóricamente debería quedares na casa coa familia? A resposta vai arriba escrita. Cando as ceas son multitudinarias, sempre atopas certos personaxes "a-típicos":

1º O que se pasa bebendo, e che solta todas esas que che tiña gardadas, e por vergoña non che dixera ata a data.

2º O que aproveita os dias de lecer, ó agradable do lume na chimenea, a cea ata ese momento se preocupacións, o permiso pra fumar a mesa, pra foderche a noite cos temas mais desagradables de conversa que se lle pasen polos miolos...

3º O que lle da por cantares villancicos, e te increpa a que os cantes ti tamén, a sabendas da tua condición de ateo... É se inda cantase ben, pero nin por esas...

4ºO chorón, aquel que lle da por chorar, e diche, "é de alegria". Coño, pois para xa, porque me estas amargando a min...

5º Eu, que así que chega o café, levanto, despidome como se nada, e digo, "e que me estan esperando". Como que te estan esperando? Si, esperanme, tamén terei que celebralo nadal cos amigos non? Unha aperta, graciñas pola cea, e vémonos mañan outra vez. Abur...

Désculpade que non me quede a rememorar todalas ofensas feitas contra a familia, a falar mal de xente que nin sequera coñezo. A recordares todalas desgracias que lle sucedeu a cada membro desta amplia familia, pero, a min pareceme unha noite pra desfrutares, pra alegrareste de ter seres queridos preto, e non pra amargarme con esas cousas...

Asi que, benditos bares que abren estas preciadas festas, que me ofrecen o refuxio que preciso en susoditas ocasións!. Como son tolerante, brindarei por todolos que quedades na casa, e mesmo polos que me acompañen.

Ah, si, bó nadal a todo o mundo, e unha aperta desde este rinconciño...